Wakacje w Polsce

Jest rok 2013, lato. Czesław postanowił pojechać na wakacje do Polski. Żeby wszystko wyglądało w miarę wiarygodnie i przebiegło bez większych kłopotów (hahaha) Firo zaproponował, że pojedzie razem z nim. Po podjęciu decyzji, zaplanowaniu wyjazdu, zarezerwowaniu biletów na samolot, wypadałoby zająć się pakowaniem.

Czesiek zbiegł po schodach do salonu i rozejrzał się.
- No nigdzie nie mogę jej znaleźć! - poskarżył się, dla pewności rozglądając się jeszcze raz. - Nie mam pojęcia gdzie może być!
Wskoczył na kanapę, położył się na niej i przycisnął poduszkę do twarzy. Westchnął głośno.
- Nie chce mi się szukać, Ennis pewnie znowu schowała gdzieś, gdzie nie da się do tego dosięgnąć...

Firo już był spakowany, jednak póki co, korzystał z chwili spokoju w piwnicy. Jeszcze trochę czasu potrwa, zanim Czesiek spakuje wszystko, co mu potrzebne. No nic, trzeba się w końcu do tak dalekiej podróży przygotować, a Firo nie zamierza mu w tym przeszkadzać. Szkoda, że nikt więcej nie wyrażał chęci, by jechać z nimi...

Poleżał chwilę, powzdychał, ale waliza sama do niego nie przyszła. W takim wypadku zmuszony został do zastosowania radykalniejszych środków. Zwlókł się z kanapy i poszedł do piwnicy.
- Firooo?
Wbił wzrok w Prochainezo, jednocześnie przemieszczając się wgłąb piwnicy, tak więc stoi teraz niemal obok Fira.
- Bo jest taka sprawa...

- Tak, Czes? - spojrzał na niego znad książki - Spakowałeś się już?
Miał tylko nadzieję, że dziesięciolatek nie przyszedł dlatego, że nie potrafi się spakować. No przecież jakoś przeżył te trzysta lat, nie?
- O co chodzi? - zapytał, gdy Czesiek zaczął mówić o jakiejś sprawie. A miał nadzieję, że sobie jeszcze w spokoju poczyta...

- No, ja właśnie w sprawie pakowania się - westchnął.
Spojrzał uważnie na swojego przyjaciela. Firo na pewno to zrozumie, w końcu sam najlepiej zna Ennis. Tak. Na pewno zrozumie...
- Nigdzie nie mogę znaleźć walizki. Wydaje mi się, że Ennis gdzieś ją schowała. Tylko że ja nie wiem gdzie i tak sobie pomyślałem, że może... że może ty wiesz, gdzie jest ta walizka... - wyjaśnił.
Oczywiście, ani na moment nie spuszczając wzroku z Prochainezo. W końcu to bardzo poważna sprawa jest! I tak jakby, nieco opóźnia to ich wyjazd...

- Hm, o którą walizkę ci chodzi? - zapytał, starając się upewnić. Nigdy nie pamiętał, która walizka należała akurat do Cześka. A Ennis faktycznie uważała, że porządek musi być i często przez to pozostali domownicy mieli problem ze znalezieniem różnych rzeczy. A ile czasu trzeba było ją prosić, żeby nie zaprowadzała porządków również w piwnicy!
- Sprawdzałeś na szafce w swoim pokoju?

- O moją walizkę, mam tylko jedną - zauważył, nieco zdziwiony.
Firo coś ćpał, czy jeszcze na kacu jest...? Przecież zawsze miałem tylko jedną walizkę, więc co to za dziwne pytanie? Ech, może nie chcę wiedzieć...
Zrobił zmartwioną minę. Jednak jeśli Firo - nieważne w jakim jest obecnie stanie - mu nie pomoże, to nikt tego teraz nie zrobi. Więc trzeba się postarać. Troszeczkę.
- Na szafce...? Oczywiście, że nie! Tam jest za wysoko, nawet jak wejdę na krzesło, to wciąż tam nie dosięgam, żeby sprawdzić... ale może ty mógłbyś to zrobić~ ?

Nie, Firo nic nie ćpał, ani nie był na kacu. Po prostu nie orientował się w tych wszystkich walizkach, a trochę ich po domu walało. No nic, trzeba będzie sprawdzić, czy walizka Cześka jest w jego pokoju, a jeśli jednak jakimś cudem jej tam nie będzie, wtedy będą się zastanawiać, co dalej.
- Chodź, sprawdzimy na twojej szafce. - rzekł, odkładając książkę. A myślał, że będzie miał jeszcze chwilę spokoju...

Pokiwał głową i poszedł za Firem, w poszukiwaniu walizki. Oczywiście musiało okazać się, że walizka Cześka spokojnie leżała sobie przez cały ten czas na jego szafce.
Co i tak wiele w tej sytuacji nie zmieniło, bo nawet jakby Czesiek wiedział, to i tak przyszedłby właśnie do Fira, żeby zawracać mu głowę ściągnięciem tejże walizki.
- ...to ściągniesz? - Czesław wbił spojrzenie w... przyjaciela. Tak, to dobre słowo. - Będę mógł wtedy zacząć się pakować. Muszę znaleźć rzeczy... - urwał.
W sumie może lepiej nie mówić i nie stresować Fira? W końcu niedługo powinni już wychodzić, jeśli nie chcą się spóźnić.

- Jeszcze nawet rzeczy sobie nie przygotowałeś? - Firo zerknął na Cześka, zanim zabrał się za ściąganie walizki - Jeśli się nie zdążysz zebrać, to transport nam ucieknie.
Niby jeszcze trochę czasu było, ale lepiej nie kusić losu. Zdjął walizkę z szafki i postawił ją na podłodze przed chłopcem.
- No, lepiej się pospiesz, masz już w co spakować rzeczy. - rzekł z uśmiechem. Może Czesiek się zastosuje i nie będzie problemów w postaci latania po całym domu za zagubionymi, ale potrzebnymi mu rzeczami.

- Oooj, no. Nie ucieknie! - zapewnił Czesiek, chociaż wcale taki pewny tego nie jest.
Z ulgą spojrzał na walizkę. No, przynajmniej zdobył już jedną rzecz, zawsze bliżej końca, niż początku! Zawsze jakiś plus.
- Noo, to skoro jest walizka, to można zacząć szukać rzeczy, jakie można by do niej spakować... - wyrwało mu się.
Cóż, to nie tak, że nie przygotował się wcześniej. Po prostu... po prostu nie miał na to czasu, o! Kto miałby czas na takie pierdoły, kiedy można robić tyle innych, ciekawszych rzeczy. Podjadać ciasto, czy też układać karty. Albo szlajać się po ulicach szukając zaczepki. Tyle możliwości, kto by tam się przygotowywał do wyjazdu? No właśnie.
- Co by to można było spakować... - mruknął jeszcze, zastanawiając się na głos. Nie ma pojęcia co można by spakować. I wcale nie uważa, że to coś złego, czy coś. No przecież nie można być na kogoś złym o takie głupoty!